بهشــت تــا بهشــت

شب دوم محرم در كربلا/ گزارش تصويري

به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع رساني حج از كربلاي معلي، نينوا جايي است كه حرّ دستور يافت حضرت را در بياباني بي آب و علف و بي دژ و قلعه فرود آورد. امام(ع) براي اقامت در محل مناسب تري، به حركت خود ادامه داد تا به سرزميني رسيد. اسم آنجا را سئوال فرمود؛ تا نام كربلا را در جواب شنيد، گريست و فرمود:« پياده شويد، اينجا محل ريختن خون ما و محل قبور ماست. و همين جا قبور ما زيارت خواهد شد، و جدّم رسول خدا چنين وعده داد.» سپس اصحاب امام(ع) پياده شدند و بار و اثاثيه را فرود آوردند. سپاه حرّ نيز در ناحيه ي ديگري در مقابل امام اردو زدند.

حضرت(ع) اهل بيت خود را جمع كرده، نظري بر آنها افكند و گريست. سپس فرمود: خدايا! ما را از حرم جدّمان راندند، و بني اميه در حقّ ما ستم روا داشتند. خدايا! حق ما را از ستمگران بستان و بر دشمنان پيروز گردان.

عبيدالله بن زياد نامه اي بدين مضمون براي حضرت نوشت: خبر ورود تو به كربلا رسيد. من از جانب يزيد بن معاويه مأمورم سر بر بالين ننهم تا تو را بكشم و يا به حكم من و حكم يزيد بن معاويه باز ايي! والسلام. امام(ع) فرمود: اين نامه را جوابي نيست! زيرا بر عبيدالله عذاب الهي لازم و ثابت است.

امام حسين(ع) چون نامه ي ابن زياد را خواند، فرمود:

رستگار نشوند آن گروهي كه خشنودي مردم را با غضب پروردگار خريدند.